Avendaño: Thesaurus Indicus

 Legal Information & Privacy

Export TEI
SECTIO XII.

p. 234
SECTIO XII.

Export TEI

De obligatione Indicorum Parochorum circa Missarum celebrationem & applicationem.

Export TEI
DE hoc Illustrissimus Auctor Tractatu 3. eiusdem Libri 1. exactè, prudenter, & verosimiliter vt aliàs, pro quo Seßione 1. inquirit.
Export TEI

An Parochi Indici teneantur pro Paræcianis Missas dicere, vbi circa dies & applicationem.

Export TEI
Export TEI
93
*PRælatis circa hæc diuersis opinionibus
Export TEI
resoluit teneri Parochos eas Missas, ad quas diebus festis obligantur, pro Paræcianis offerre: quod præcipuè probat ex Concilio Limensi 2. Parte 1. §. 69. vbi non solùm pro Indorum Parochis, sed etiam Hispanorum, ac Præbendarijs ita disponitur: ex quibus infert Primò, Præbendarios quotidie Missam Conuentualem, pro populo & benefactoribus offerre debere: ceteros diebus Paschæ, & Festis Paræcianorum. Secundò, eos, qui diebus præfatis non ita celebrarunt, teneri alijs cum oblatione seu applicatione præfata. Tertiò, si Parochiale beneficium tenue
Export TEI
Limitatio circa pauperes.
sit, nec ad sustentationem sufficiens, ab Episcopo postulari posse vt Missas ad minorem numerum redigat, quod posse facere affirmat P. Suarez Disputat. 87. Sect. 4. (scilicet Tomi 3. in 3. p.) & sic posse stipendium accipere, & prætereà non solùm potest in Decretis Concilij Prouincialis, sed etiam in Pontificijs dispensare, iuxta P. Thomam Sancium Lib. 8. de Matrimonio Disputat. 17. num. 32.
Export TEI
Export TEI
94
*De quibus dictum à Nobis in Thesauro
Export TEI
Tit. 16. Cap. 1. §. 2. vers. 11. & 12. vbi omnia sunt præfata comprehensa, præter maiorem circa pauperes expressionem, ideò omissam, quia cum applicatione à Concilio facta nequit doctrina prædicta componi. Si enim Missæ iam applicatæ à Concilio sunt, vbi illius viget auctoritas, vt vigere Auctor arbitratur, stipendium pro illis recipi nequit; non secus ac si ab aliquo Parochus stipendium accepisset. Nisi fortè paupertas talis sit, vt furari liceret: quod in negotio præsenti non videtur admittendum, cùm supponatur Parochum, vtpotè talem, pro tenui saltim sustentatione sufficiens subsidium habere: Vnde nec locus esse dispensationi potest. Quod autem ad minorandum numerum Missarum attinet, pro quo Episcopi habent facultatem, sit quidem ita in Capellanijs & Anniuersarijs: quòd autem Parochus pro Paræcianis celebrans possit simul pro stipendium tribuente celebrare; admitti nullo pacto potest: quia tribuenti stipendium manifesta inferretur iniuria. Quòd autem in Missis ex obligatione dicendis possit dispensatio circa applicationem pro populo minorari, verosimile quidem apparet, quandoquidem à populo id, quod est pro sustentatione sufficiens, minimè ministratur.
Export TEI
Export TEI
95
*Et licet P. Suarez, non quidem Disp. 87.
Export TEI
in qua perperàm citatus, sed 86. Sect. 4. in fine, id quod de minuendis Missis dicitur, admittat, quando redditus sunt pariter imminuti, nec casum præsentem attingat; id tamen quod diximus, ex eius potest doctrina deduci, ob paritatem rationis: quamuis enim Missarum numerus non reddatur ex dicta dispositione minor, quia Parochus debet diebus festis Missas celebrare; minuitur tamen formaliter quoad applicationem, quia Paræciæ redditus congruęcongruæ sustentationi sunt impares. Et licet applicatio esse debeat iuxta intentionem stipendium tribuentis, id non tollit quo minùs pro populo offerre liceat, sine animo tamen tribuentem illud fructu debito vllatenus defraudandi: amplissima siquidem est Sacrificij virtus in ijs, quæ ad opus operantis spectant, iuxta communem sensum SS. Patrum & Theologorum.
Export TEI
Export TEI
96
*Dixi autem in citato Thesauri loco Con
Export TEI
cilium Limense in applicatione dicta sententiam probabilem secutum, quia reuera certum non est id, quod ab illo vt tale videtur admissum. Negant enim Prælatis huiusmodi potestatem anticipatæ applicationis, licet illam ad præcipiendam ipsam concedant, triginta Auctores, quos adducit & sequitur P. Pasqualigus de Sacrificio nouæ legis Quæst. 183. cùm num. 2. duodecim pro opposita præmisisset. Quam & tenet P. Henao de Sacrificio Missæ Parte 1. Disput. 13. Sect. 1. nu. 6. & seqq. pro qua communius stant Societatis scriptores, stante autem dubio isto, & admissa Limensis Concilij auctoritate, inde etiam receptio stipendij illicita comprobatur, quia pro certo stipendio applicatio incerta redditur, vt contra Auctores defendentes posse duplicatum stipendium recipi ratione applicationis fructus specialissimi Tomo præcedenti sumus argumentati Parte 2. num. 145. & seqq.
Export TEI
Export TEI
97
*Et præfata procedunt supponendo citati
Export TEI
Concilij auctoritatem, quæ non ea esse videtur, vt inducere obligationem grauem in conscientia queat: Concilium enim illud, vt aliàs dictum, non fuit à Pontifice confirmatum, neque in Regio Indiarum præsentatum Consilio: quod tamen fieri debere ante promulgationem legitimam, & Decretorum executionem, Regijs rescriptis est cautum, ratione Regij patronatus, & ne Religionum iura & priuilegia contingat violari, vt tradit Dom. Solorzanus Tomo 2. Lib. 3. Cap. 7. num. 41. citans Emmanuelem Roderi cum Tomo 1. qq. regular. q. 35. arti. 2. ante finem, vbi tamen nihil ad rem. Constat autem non ita factum ex Concilio 3. Act. 1. Cap. 1. vbi ita dicitur: Quæ
Export TEI
Concilium Limense 3.
verò deinde per Concilium Prouinciale in hac eadem vrbe coactum an. 1567. constituta sunt, cùm ritè ac legitimè conuocatum & celebratum, atque etiam promulgatum fuisse constet, ea cum omni veneratione, dummodò Concilium ipsum Canonicum sit, & Canonici statuta contineat; præterquàm si quid rerum ac temporis ratione exigente, ab hac Synodo aliter dispositum, reuocatumue sit, saluo etiam in omnibus Iure patronatus per Sedem Apostolicam Catholico atque Inuictißimo Regi nostro Philippo, ceterisque Hispaniarum Regibus concesso, quod per omnia illæsum, conseruatumque cupimus, diuturnam insuper ac felicißimam vitam à Summo Deo nostro, pijßimæ illius |
p. 235
Maiestati deprecantes. Hæc Concilium, quæ stare minimè possent, si Concilium Secundum Apostolicæ fuisset Sedi transmissum, & ab eadem confirmatum, & in Regio Indiarum præsentatum Consilio, atque eo annuente promulgatum: Sic enim fuisse illud Canonicum, & Canonici (aut Canonica, quæ verior apparet lectio) statuta continere. Vbi quidem verbum desideratur clausulasum sensum aperiens, scilicet Veneramur, recipimus, approbamus, aut custodienda sancimus. Et Dominus quidem Solorzanus suprà Lib. 1. Cap. 21. num. 26. non ita exactè vt oportebat videtur locutus, dum ait Concilium Prouinciale Mexicanum, & Concilium Limense 2. & 3. à Sede Apostolica sua fuisse confirmatione munita, vt constat ex Bullis eisdem præfixis.
Export TEI
Neque ea, quæ Cap. 2. statim habentur à præ
Export TEI
fato nos debent sensu dimouere, dum sic ibi: Præcipit Sancta Synodus, vt intra duorum mensium spatium à die factæ promulgationis in vnaquâque Diœcesi computandum, vel certè quod Ordinarius cuique præscripserit, debeant omnes siue Hispanorum, siue Indorum Parochi, atque alij quicumque Ecclesiastici iudices, tam Decreta Concilij Superioris, quàm omnia huius statuta describere, ac penes se habere. Si quis id facere neglexerit, pœna centum aureorum, & maioris excommunicationis feriatur. Sic Concilium, de quo & Actione 4. Cap. 24. sed, vt dixi, à præfato non debent dimouere sensu: Nam cùm plurima ex prædictis Decretis ab eodem Concilio confirmentur, & innouentur, oportuit illa apud prędictosprædictos extare. Et quia etiam ad conuenientem gubernationis modum conducere possunt, vt superiùs dicebamus. Et quidem Decretum dictum inter alia complura non inuenitur innouatum: vt argumento esse possit illud non penitus obligare, sic iudicante Concilio, vtpotè quod supra incertum fuerit fundamentum collocatum. Quia verò erunt fortè aliqui auctoritati Concilij dicti plus deferentes, & censentes probabile eius vigere Decreta, in suo sensu poterunt abundare, Nobis id, quod verosimilius apparet dixisse contentis. Sicut & erunt, qui pro
Export TEI
babilem existimantes sententiam, iuxta quam Parochus non tenetur Missam pro Paræcianis applicare, & ita stipendium posse recipere, ab illis ambagibus adeundi Episcopum, & minuendo Missarum numero penitus abstinentes, faciliorem illam amplectantur viam: quæ & si minùs probabilis, ratione necessitatis poterit honestari, dum Concilij auctoritas non ita videtur vrgere, quod obligationi diuini præcepti circa applicationem non est credendum nouam aliam superaddere voluisse. Et diuinum ratione necessitatis solet multoties obligationem temperare, de quo obuia apud Doctores exempla, si tamen diuinum admittendum est, quod plures negant.
Export TEI

Quæ distantia excuset Parochum à recursu ad Episcopum.

Export TEI
Export TEI
99
*DE hoc Seßione 2. vbi Auctor ait suffi
Export TEI
cere spatium, pro quo percurrendo tres sint dies necessarij, ex Bulla Vrbani VIII. pro Patribus Societatis, in qua conceditur illis facultas ad dispensandum cum Indis in omnibus gradibus consanguinitatis & affinitatis iure diuino non prohibitis, & admittendas denuntiationes, & vt fieri hoc possit in vtrôque foro pro conditione apponit, vt sint in partibus remotis ab Episcopo, quod amplius explicat verbis illis, Vel in valde remotis partibus, saltem vltra duas diœtas. Item ex Clemente VIII. priuilegium concedente circa Chrisma non præsentis anni si Episcopi distent per Sexaginta milliaria, quæ viginti conficiunt leucas. Pro quo & adducit P. Thomam Sancium in Opere morali Tomo 2. Lib. 6. Dub. 20. nu. 42. vbi Episcopum dici agere in remotis, quando est extra Prouinciam vltra duas diœtas & de distantia locorum ad distantiam temporis gradum faciens ex P. Petro Hurtado 2. 2. q. 84. Sect. 4. §. 190.
Export TEI
asserit spatium vnius noctis esse longum, & ita absente Prælato posse habentem casum reseruatum confiteri alteri peccata alia, & absolui directè ab illis, & indirectè à reseruatis. Ad quod etiam aduocari potest id, quod habet Seßione 9. vbi inquirit circa Sacerdotem, qui ob non habitam Confessarij copiam mortale nōnon est confessus peccatum, cui à Concilio Tridentino Sessione 13. Cap. 7. iniungitur vt quamprimùm confiteatur. Et resoluit verificari illud si infra triduum fiat cum P. Coninck de Sacramentis Disput. 23. Dub. 2. num. 6. citante pro eo Gonzalez, Riccium, & Sanchez. Et colligi ait ex Decreto Cap. de Erroribus Aduocat. & l. final. C. de Iudicibus, dimissa sententia P. Vasquez, P. Suarez, & Ioannis Sancij, qui Disput. 32. num. 1. cum illis affirmat. Quàm primùm esse statim finita Missa, & P. Fagundez Tract. 3. de Præcep. Eccle. Lib. 3. Cap. 8. qui cum Molfesio & alijs asserit. Quàmprimum esse cùm primùm iterùm celebrauerit.
Export TEI
Export TEI
100
*Vbi quidem quod ad spatium trium die
Export TEI
rum, seu diœtarum attinet facilè concedi potest, sed exemplum ex Vrbani Bulla adductum iuxta tenorem eidem adscriptum minimè suffragatur. Hic enim Pontifex numquam priuilegium tale concessit, sed semper primum excepit gradum. Deinde distantiam quamlibet vltra duas diœtas minimè sufficientem esse voluit ad dispensandum in vtrôque foro, vt asseritur; cùm manifestè ad hoc distantiam vltra duas diœtas non minorem ducentis millibus passuum requirat, qui decem diœtas conficiunt, de quo à Nobis dictum in Thesauro Tit. 12. num. 386. & 394. Tomo 2. Verba ergo illa, quæ pro textu adducuntur: Nec non in eisdem locis, vbi non extant Episcopi, vel in valde remotis partibus, saltem vltra duas diœtas &c. Verè talia non sunt in Bullis Vrbani. Benè verum est ex Bulla Vrbani, quam adducit P. Quintanadueñas Tomo 2. Tract. 6. Singul. 2. probari posse præ
Export TEI
Vrba. VIII.
fati Auctoris intentum, dum sic ibi: Seu quia Episcopi in eisdem locis non sunt constituti, seu quòd illi non nisi cum maxima difficultate adiri possunt, quia vltra duas diœtas itineris degunt &c. Si ergo in ordine ad alia adeundi sint, spatium dictum erit sufficiens, vt obligatio cesset, & alia via sit necessitatibus occurrendum. Circa quod citatio P. Thomæ Sancij est prorsus erratica, circa quod non est anxiè laborandum, cùm in doctrina adeò verosimili simus.
Export TEI
Export TEI
Export TEI
101
*Sicut neque sententiam, quæ esse dicitur P. Hurtadi, cùm reuera non sit: ille enim post rationem dubitandi propositam, ob periculum transigendæ noctis in mortalis peccati statu, |
p. 236
cùm adeò sit incerta contritio, neque omnibus facilis, ita subdit: At nihil audeo decernere, quia
Export TEI
P. Petrus Hurtadus.
quæstionem hanc vidi nullibi, nec volo alicui in alteram partem præire. Sic ille. Eam impugnat Diana Parte 5. Tract. 13. Resolut. 28. Citatur autem ab Auctore 3. p. Tract. 2. Resolut. 28. & Naldus v. Absolut. num. 15. & prius Peyrinus, Homobonus, & Beja, quatenus asserunt peccatorem non debere diu sine absolutione persistere, ac si præfati Auctores modo dicendi præfato de vnius noctis spatio videantur suffragari. Sed nihil tale apud ipsos, qui solùm de Vicario loquuntur Prælato absente, & dicunt habere illum facultatem ad absoluendum à reseruatis: quod tamen ita intelligendum ait Diana, vt superior non sit eodem die reuersurus. Ex quo videtur posse colligi id affirmari ab ipso, quod est posteà negatum: nam cùm tantùm excipiat casum dictum reuersionis eodem die: poterit absolui si alio sequenti sit reuersurus; & ita spatium noctis sufficiens erit vt à Vicario absoluatur: inter præsentem siquidem diem & alterum sola mediat nox. Quidquid de hoc sit, negat ille apertè, vt vidimus. Neq;Neque Naldus
Export TEI
Naldus.
citato loco quidquam habet, quod deseruiat intento: solùm enim asserit posse absolui excommunicatum habentem casus reseruatos ab inferiore, in casu quo ita eius conueniat saluti, cuius ibi circumstantias exponit, pro quo citat P. Suarium Tomo 4. in 3. p. Disput. 31. Sect. 2. & P. Reginaldum de prudentia Confessarij pag. 307.
Export TEI
Export TEI
102
*Iam quod spectat ad obligationem quam
Export TEI
primùm confitendi in Sacerdote, qui ob defectum Confessarij non præmissa Confessione celebrauit, id quod de tridui spatio P. Coninckio adscribitur, non ita apud ipsum extat citato loco cum citatis ab eo Auctoribus, in quo circa materiam aliam valde diuersam loquitur, & nullum ex citatis adducit Auctoribus, quos tamen, sicut & ipsum, adducit Diana Parte 1. Tract. 14. Resol. 60. vnde orta æquiuocatio. Leges autem adductæ in Decreto non extant, sed in Codice, scilicet l. fin. C. (non Capite) de errore Aduocat. & l. fin. C. de iudicibus. In eo autem loco, vbi quæstionis opportuna tractatio, videlicet Quæst. 80. num. 24. affirmat prima data occasione debere confiteri. Ex eo autem quod de triduo dicitur, videtur contra Auctorem argui posse, vt scilicet id stare nequeat, supposita acceleratione, quam admittit, ne quis per spatium vnius noctis grauatus reseruato casu maneat. Si enim spatium istud longum est pro existente in statu peccati, multò erit longius triduanum, ob incertitudinem contritionis, & difficultatem respectu multorum. Nequit autem vllo pacto dici quamprimùm fieri, quod post longum tempus, attenta negotij qualitate, de quo agitur, executioni mandatur. Circa quod Auctores tenentes statim post peractam Missam, data opportuna occasione, debere Sacerdotes confiteri, refert & sequitur Leander à SS. Sacram. Tomo 2. de Sacramentis Tract. 7. Disput. 7. Quæst. 53. accuratè examinans, an quod quibusdam adscribitur, reuera iuxta eorum mentem sit. Præter quos id tenent P. Bernal de Sacram. Disput. 43. num. 11. P. Henao Tomo 1. de Sacrificio Missæ Disput. 29. num. 47. P. Bussembaum in Medulla Theol. moral. Lib. 6. Tract. 3. Cap. 2. Dub. 2. Arti. 1. in fine.
Export TEI
Export TEI
103
*Non denegamus autem Auctori Asserti
Export TEI
sui probabilitatem, sic enim tenent citati à Diana suprà Resolut. 60. qui & probabilitatem agnoscit & profitetur. Cardinalis Lugo Disput. 15. de Sacramentis num. 163. P. Martinon Tomo 5. Disp. 49. num. 89. P. Arriaga Tomo 7. Disput. 46. num. 38. qui tamen num. 39. seq. affirmat speculatiuè loquendo probabilius esse obligare dictum præceptum cùm primùm in toto rigore: quia verò verba illa admittunt hoc vt absolutè iuxta communiorem loquendi modum sint vera, non requirunt totum illum rigorem, non est (ait) cur in praxi ad illum coarctemur. Sed cùm leges accipiendæ non sint secundùm rigorem verborum, sed secundùm communiorem loquendi modum, etiam speculatiuè loquendo videtur dicendum id esse probabilius, quod tamen non esse negatur. P. Dicastillus idem tenet Tomo 1. de Sacramentis Tract. 4. Disput. 9. num. 167. & seqq. rem satis doctè & subtiliter persecutus, P. Herinex Tomo 4. Tract. 2. Disput. 6. n. 81. vers. Quòd verò, P. Bonæ Spei Tomo 6. Tract. 4. Disput. 7. num. 97.
Export TEI

Circa horam, in qua Jndici Parochi possunt celebrare. Vbi & notanda quædam pro alijs.

Export TEI
Export TEI
104
*OB tribuendam Communionem infir
Export TEI
mo periclitanti posse qualibet post mediam noctem hora celebrare cum bonis Auctoribus affirmat qui suprà Sessione 6. Circa horam vero, ad quam vsque protrahi celebratio potest, Sessione 4. asserit esse secundam pomeridianam, quia commodè nequit aliter disponi, idque ratione consuetudinis. Quod ex Villalobos probat affirmans illum Tomo 1. Tract. 8. Difficult. 12. nu. 1. & 5. asserere pro Missa solemni horam certam non esse designatam; & in Festis solemnibus, in quibus fit Processio, posse post Concionem Missam aliquam dici, graues scriptores docent scilicet Nauarrus, Petrus de Ledesma, Emmanuel Rodericus, & P. Suarez. Licet autem Pius V. in quodam Motu proprio pœnam suspensionis protulerit, eamque perpetuam, in eos, qui post horam tertiam pomeridianam celebrauerint, id intelligendum censet quando non est caussa legitima: est autem talis ne Indi sine auditione Missæ relinquantur. Et quòd dici Missa sine peccato hora præfata queat, & ita sine incursione dictæ suspensionis, sentire ait Nauarrum, Angelum, & Rosellam verb. Missa, num. 46. & hoc si absit scandalum, vt in his partibus abest ob immemorialem consuetudinem.
Export TEI
Export TEI
105
*Circa quæ dictum à Nobis Tomo 1. The
Export TEI
sauri Tit. 12. num. 237. & seqq. vbi quod de hora dicitur pro Viatico conferendo firmatum n. 238. sicut & de hora tertia post meridiem ob eamdem caussam num. 239. in fine & nu. 441. Quòd verò ad suspensionem attinet à Pio V. impositam, quàm sit ab instituto præsenti alienum ibidem ostensum. Angelum verò & Rosellam circa dictam suspensionem adduci, quàm sit incogruum, vnde & incuria amanuensis sic dispositum, statim apparet; Angelus enim & Baptista Trouamala Rosellæ auctor, multò sunt præfato Pontifice antiquiores, quippe qui circa annum 1480. floruerunt. Villalobos prætereà minimè affirmat pro solemni |
p. 237
Missa non esse horam certam designatam: sic
Export TEI
enim tantùm habet nu. 1. Mas el vso de la Iglesia està en contrario, y en las Rubricas del Missal se dice que las Missas particulares se han de decir desde la aurora hasta el medio diodia, y el Concilio Tridentino manda (Sessione 22. in Decreto de obseruandis
Export TEI
villalobos.
&c.) que los Sacerdotes no celebren sino en las horas, que estan estatuidas &c. Ex eo autem quòd de Missis priuatis loquatur, non bene infertur circa solemnes aliter censuisse, cùm pro illis, sicut pro priuatis Rubricæ Missalis extent, scilicet §. 15. ob solemnitatem enim nihil, quod ad tempus pertinet, specialius indulget, sed tantùm id, quod ad eam conducere queat, iniungit, Tertiæ videlicet decantationem, aut etiam Sextæ & Nonæ pro Missarum varietate. Vnde per se loquen
Export TEI
& magis quàm pro priuata
do hora dicendi Missam magis est pro solemni, quàm pro priuata præscripta: dilatio autem ex accidenti contingit, sicut & priuatæ potest contingere: si videlicet Indorum Parochus prædicto tempore sine solemnitate celebret, vt frequenter accidit. Vt enim obseruat Gauantus circa dictas Rubricas vers. Hoc loco. Missa Parochialis sine cautu est priuata, non conuentualis, licet ad eam conueniat populus, seu loci Clerus. Pro quo & videndus P. Suarez Tomo 3. in 3. p. Disp. 80. vers. Vltimò inquiri. Sect. 4.
Export TEI
Export TEI
106
*Quia verò citato nu. 238. diximus Mis
Export TEI
sas Natiuitatis posse nocte dici, iuuat hoc loco addidisse præfatum P. Villalobos id negare, & P. Suarium præsertim impugnare id probantem Sectione 4. citata vers. Tertiò inquiri. ex Cap. Nocte Sancta, de Consecrat. dist. 1. vbi sic dicitur: Nocte
Export TEI
Cap. Nocte Sancta.
sancta Natiuitatis Domini Saluatoris Missas celebrent Presbyteri. Quod tamen non vrget: Missas enim in plurali celebrandas dicitur, quia à pluribus sunt Sacerdotibus celebrandæ. Subditque nonnullas congruentias ab eôdem Patre adduci, quæ sufficienter non probant: & ita vsum Ecclesiæ habere apud Dei timore præditos. Pro quo & facere ait id, quod in prima habetur Missa, scilicet: Communicantes & noctem sacratissimāsacratissimam celebrantes &c. Verum enim verò P. Suarez non vtcumque ex
Export TEI
P. SnarezSuarez propugnatur.
præfatis verbis arguit, vt eidem imponitur, contendens plures dici Missas à quolibet Sacerdote posse, quia in plurali Missas celebrent ibi dicitur: sed quia nulla adhibetur limitatio. Vnde etiamsi Textus haberet Missam celebret, vt D. Thomæ tempore videtur habuisse, iuxta id, quod habet 3. p. q. 43. arti. 2. ad 4. eodem modo liceret arguere, quia etiam tunc limitatio deesset, & ita de prima non esset necessariò accipiendum. Rationes autem, quas Doctor Eximius adducit, non leues congruentiæ, sed satis vrgentes sunt, & oppositis proculdubiò fortiores, si tamen illæ fortes dici possunt; vnde concludit opinionem dictam esse satis probabilem & securam, & minùs quidem consideratè videtur dictum contrarium vsum in Ecclesia vigere apud Sacerdotes Dei timore præditos: nam oppositum est absolutè dicendum: vnde & Romæ ita fieri affirmat P. Granadus citato loco adductus, & in vniuerso orbe Christiano; licet vbique scrupulosi non desint, aut qui ex deuotione peculiari velint litteram obseruare.
Export TEI
Export TEI
107
*Quod autem de Rubrica prioris Missæ dicitur, & noctem sacratissimam celebrantes, nullius est roboris, quia eo non obstante fatetur Au
Export TEI
ctor præfatam Missam posse post solis ortum dici, & nocte quamcumque aliam, dummodò tantùm dicatur vna. Si ergo quælibet dici potest; ergo quod de nocte sacratissima dicitur, incongruè ingeritur, cùm nihil ex ipso probetur. Et si quælibet ex tribus dici potest, vnde habetur quòd vna tantùm dici queat? Certè si ad timoratorum vsum habeatur recursus, illi non quamlibet Missam nocte sancta dicere soliti, sed priorem, vt omnino verè pronuntient, quod de nocte sacratissima esse dicendum Ecclesiæ dispositione præscribitur. Cùm ergo in hoc illorum à sic sentientibus paruipendatur exemplum, nequit profectò ex eo firmum elici argumentum; vnde neque quoad id, circa quod est concertatio; pro qua hæc satis.
Loading...