*Grauis autem pernicies in eo est satis
manifesta, quod ex Miranda Giracus expendit
Parte 1.
numer. 139.
quia videtur fere impoßibile,
quòd subditi sic coarctati diligant & ament Prælatos e|
lectos, & è contra. Quos autem subditos amore non
prosequantur Prælati, quonam pactos regere ac gubernare rectè poterunt: cùm amor sit, atque esse debeat
totius boni regiminis, & rectæ gubernationis exordium,
vice etiam versa, quos subditi non amant, nullo pacto
reuereri, debitamque obedientiam illis præstare poterunt. Sic illi, & quidem verissimè, philosophantur. Neque Prælati dicti caussam suam iustificare
pergant, ex eo quòd electores sponte se offerunt, suffragaturi iuxta eorumdem voluntatem.
Hoc enim etsi sponte videatur fieri, reuera non
fit, sed ex humano timore, quia si ita non fecerint, in eorum indignationem incurrere pertimescunt. Non debent ergo voluntatem suam
reddere manifestam, sed vnicuique secum iudicium relinquere, vt id, quod sibi melius coràm
Deo visum fuerit, exequatur. Nisi fortè talis
persona inter eligendos occurrat, per cuius ele
ctionem bonum Religionis speretur singulariter
promouendum, vt aliquot ante menses in hac
Limana vidimus ciuitate, dum omnium suffragiis in voluntatem Generalis Vicarij remissis, eius
sibi electionem in Prouincialem placere dixit,
qui nihil de illa cogitabat, sed paulò antè renuntiationem Magisterij, & consequenter vocis in
Capitulo, ab eodem Vicario scripto sincerissimo & veracissimo pij, humilis, & penitus Religiosi affectus indice, postularet. Quod felix faustumque fuisse, gubernationis, vt credo, progressus manifestant.
