Avendaño: Thesaurus Indicus

192

*APud P. Franciscum Bonæ spei To

Propositio damnata ab Alex. VII.

mo 6. Tract. 5. Disput. 11. in principio inter Propositiones Alexandro VII. propositas, & ab eodem censuris notatas, secunda sic habet: Vbi Concilium Tridentinum est receptum, non possunt Episcopi restringere vel limitare approbationes, quas Regularibus concedunt ad Confessiones audiendas, neque illas vlla ex caussa reuocare: quin immò Ordinum Mendicantium Religiosi ad eas approbationes obtinendas non tenentur: & si ab Episcopis Religiosi non probentur, reiectio illa tantumdem valet ac si approbatio concessa fuisset.

Export TEI

Complexè accepta est falsa, temeraria, scandalosa, & erronea.

Export TEI

Vbi quidem non est Pontificis mens omnes in

Export TEI

De illius censuris.

Propositione dicta contentas assertiones censuris præfatis debere affectas reputari, sed complexè sumptam omnes illas mereri censuras, quia in ea continentur assertiones earum aliquam aut aliquas respectiuè promerentes. Assertio siquidem de reiectione ab eodem proponitur inter proscriptas Catalogi prioris, & est Ordine 13. tenoris sequentis: Satisfacit præcepto annuæ Confessionis,

Export TEI

Alia eiusdem.

qui confitetur Regulari Episcopo præsentato, sed ab eo iniustè reprobato. de qua dictum à nobis Parte 2. num. 296. & illius censura est, vt sit ad minimum scandalosa: per quod supponitur esse falsam iuxta P. Suarium infra citandum num. 1. quem adducit & sequitur P. Satellas Lib. 1. de materijs Inquisitionis Cap. 12. num. 101. & licet id videatur negare Cardinalis Lugo Disput. 20. de Fide num. 114. |

p. 12

reuera non aduersatur, vt videri potest num. 129. vbi id asserit quod ad moralem caussam est satis. Cùm ergo vt minimùm scandalosa sit, non erit mirum si & temeraria pariter asseratur: qui enim scandalosè loquitur, etiam & temerarius est, cum sine suffragio competentis auctoritatis loquatur. Id quod non abnuit Pontifex dum ait vt minimum, memor censuræ suæ, quam Andegauensi scribens Prælato pronuntiarat.

Export TEI

193

*Et idem videtur dicendum de reuoca

Export TEI

De reuocatione approbationis.

tione; posse enim Episcopos approbationes reuocare ex caussa rationabili, plurium Pontificum est declaratione firmatum, & Cardinalium Declarationibus, de quo Parte 2. num. 289. & seqq. & Parte 3. Sect. 8. suprà num. 166. & seqq. & in Thesauro Tit. 12. num. 337. Pro quo & Diana Parte 11. Tract. 8. Resolut. 52. & Ioannes Sancius in Selectis Disput. 48. ac passim Recentiores. Id

Export TEI

De sententia negante illius necessitatem, cum erroris censura.

quod plus vrget pro assertione negante necessitatem approbationis, contra quam directè militat proscriptio Propositionis 13. iam dicta: & ante illam Bullæ & Decreta Pontificum, de quibus locis adductis, estque inuiolabili vsu receptum, ita vt neque Indiæ circa hoc exceptæ sint, cùm in Bullis omnibus, quæ de materia ista eduntur, modum vsus huiusmodi statuant, explicent, aut supponant. Et congruit quod tradit P. Suarez

Export TEI

P. Suarez.

Disputat. 19. de fide Sect. 2. num. 19. vbi exemplum scandalosæ propositionis apponit in ea, quæ auocat ab obedientia Prælatorum. Quia verò videtur directè cum Decreto Concilij Tridentini pugnare approbationem absolutè requirentis, erronea potuit ab Alexandro censeri: quod non ita habent aliæ. Ille quidem qui obstinatè contenderet approbationem non esse necessariam, non immeritò censeretur hæreticus, quia oppositum est de fide, vt videri potest: apud Dianam Parte 8.

Export TEI

Diana.

Tract. 1. Resolut. 90. Quando verò pro fundamento negationis aliquid adducitur, quod reuera nullius momenti est, licet apparentiam aliquam veritatis præseferat, vt sunt quædam malè intellecta priuilegia, reuocata, aut reuera numquàm talia, assertio dicta non videtur ita rigidam mereri censuram, sed hæresi proximam, quæ communiter erroris nomine compellatur. Constat autem ex Pontificum manifesto sensu quidquid in contrarium afferri potest, nullius esse momenti, iuxta dicta. Et ita plures Scriptores, quibuscum sentit Diana suprà erroneam censent eorum assertionem, qui affirmant sine approbatione validam esse absolutionem cum bona fide confitentis.

Export TEI

194

*Restat assertio circa approbationis restri

Export TEI

Assertio limitationem improbans qua digna censura.

ctionem, quæ vt minimùm falsa dicenda est, & est omnium minima censura, viderique alicui potest non mereri ampliorem, quia docti Scriptores sunt ita sentientes, vt vidimus in Thesauro citato Tit. 12. num. 344. vbi & id tamquam probabile visi sumus proposuisse, adductis Diana

Export TEI

Diana. Dom. Villaroel.

Parte 11. Tract. 8. Resolut. 27. alios afferente, & Dom. Villaroel Parte 1. de vtroque gladio Quæst. 6. Arti. 12. n. 8. & seqq. præter quos sunt alij plures apud eumdem Dianam id tenentes, aut probabile existimantes, non abnuente ipso Parte 3. Tract. 2. Resolut. 24. Parte 4. Tract. Resolut. 200. Parte 6. Tract. 7. Resolut. 71. & Parte 11. Tract. 2. Resol. 19. & Cardinalis Lugo Disputat. 21. de Pœnitentia

Export TEI

Card. Lugo

Sect. 3. §. 1. licet decernat limitationem cum iusta caussa adhiberi posse, nullo modo iudicet contrariam sententiam, pro qua Auctores adducit, notam aliquam mereri. Sicut & Guilielmus Herincx Tomo 4. Tract. 4. Disput. 5. num. 47. P. Bus

Export TEI

P. Bussembaum.

sembaum in Medulla Lib. 6. Tract. 4. Cap. 2. Dub. 2. §. IV. approbatio. P. Arriaga Disput. 42. num. 27. quamuis cum Cardinali Lugo affirmet contrarium esse certum, quia sic habet communis praxis, quod dici ab Scriptoribus sæpiùs solet etiam cùm opiniones contrariæ ab ijsdem censentur probabiles, P. Martinon Tomo 5. Disput. 53. num. 74. &

Export TEI

P. Martin.

alij. Dum ergo ab Apostolica Sede circa hoc magis specialis expositio non accedit, videtur posse explicatio prædicta sustineri: vt enim ampliùs dicta nequeat assertio proferri, satis superque est Catholico Ecclesiæ filio ab eadem Sede falsum pronuntiari.

Export TEI

195

*Et quòd illa sola censura soleat Proposi

Export TEI

Falsitatis censura vt solita adhiberi.

tionibus periculosæ doctrinæ à Pontificibus adhiberi, ex vsu constat, & videri potest in Propositionibus Michaelis Raij à Pio V. & Gregorio XIII. proscriptis, aliquæ enim illarum vix aliam notam merentur. Vnde P. Luisius Turrianus in

Export TEI

P. Luisius Turrianus.

Selectis Centuria 1. de Censura Theologica Dub. 30. de sententia quadam ex prædictis loquens, licet asserat non esse damnatam, per censuram scilicet peculiarem, existimat tamen esse falsam. Item modus ipse loquendi Pontificum id videtur conuincere, dum inter censuras, falsitatem apponunt, dicentes Propositiones aliquas esse falsas, vt Innocentius X. in damnatione quinque Propositionum

Export TEI

Vix illa stare sola potest.

Cornelij Iansenij Iunioris, & Alexander VII. Eo enim ipso indicant posse talem censuram se sola extare, sicut possunt & aliæ. Sed quidem, vt verum fatear, vix accidere potest vt Propositio aliqua vti falsa ab Apostolica Sede damnetur, quin ipsi aliquid de censuris alijs adhærescat, vt vel scandali, vel temeritatis quidquam non præseferat &c. Et in nostro casu primum ex his videtur

Export TEI

In casu præsenti vt verum.

apparere ob rationem adductam num. 193. ex P. Suario, quòd scilicet ab obedientia auocet Prælatorum, dum paruipenditur limitatio ab eisdem rationabili ex caussa præscripta. Quòd si & caussa desit talis, erit iniusta: Atqui iniusta etiam existente, quid sit decretum iam vidimus n. 192. & quod in toto verum habet, etiam & in parte, dum circa personas limitatur: & quidem praxis receptissima circa hoc videtur Ecclesiæ sensum reddere manifestum, pro quo videri potest Bordonus

Export TEI

Bordonus.

Tomo 1. in Sacro Tribunali Cap. 2. n. 114. & Tomo 2. Resolut. 36. num. 19. benè admonens patientiam circa hoc in Religiosis esse necessariam, quia durum est contra stimulum calcitrare, vtpotè quòd nequeat ad opiniones aliquando probabiles habitas prouocari.

Export TEI

196

*Quidquid autem circa hoc alibi sit, pro

Export TEI

Pro Indijs quid speciale.

Indijs aliter videtur dicendum, quia licet Episcopi cum limitatione circa personas approbationes exhibeant, volentibus quibusdam vt Religiosi confessiones feminarum Hispanarum non nisi post annos quadraginta ætatis audiant, praxis in contrarium viget absque vllo scrupulo. Circa quod dici potest inprimis Episcopos in hac parte non esse prorsus inuitos, quia sciunt, nec improbant praxim dictam. Licet autem approbationem cum approbatione præfata conferant, id videtur non ad inualidandas Confessiones tendere, |

p. 13

sed vt Prælatos circa hoc reddant cautiores, maturos semper ad ministerium tale designantes, idque eorum prudentiæ relinquentes, ne videantur abusus, vt ille, de quo Parte 2. Sect. 14. Deinde limitatio post concessam approbationem adhibetur, vt videatur rationem tantummodò admonitionis continere. Hinc est vt in feruida illa controuersia Regularium cum Episcopo Angelopolitano, in cuius conclusione varia sunt proposita & expedita responsa, circa limitationem approbationis nihil fuerit declaratione indigens postulatum. Et ita hoc vti certum est accipiendum, ne, si Confessionum valor ad dubiam iurisdictionem, etiamsi probabilem, reuocetur, suo illas effectu contingat defraudari.

Export TEI

197

*Circa prædictas autem censuras, sicut &

Export TEI

Censuras prædictas satis habere auctoritatis.

circa præcedentes, hærebit fortè quispiam eo quòd authenticæ non sint, neque per modum legis propositæ, sed ad Prælatum Andegauensem transmissæ, cuius fuerant quæstiones, & ab Auctore præfato vulgatæ, cuius, etsi grauis ille, non ea est auctoritas, quæ ad inducendam generalem obligationem sufficere videatur. Ad quod quidem id dicendum inprimis, de præfato Decreto certam moraliter haberi notitiam: proponitur enim ab Auctore fide dignissimo cum tenore integro, & epistola Sanctissimi Alexandri ad prædictum Episcopum; quod fieri non potuit nisi Episcopo ipso vtrumque ad vulgationis effectum concedente. Deinde in Decreto tali nihil Pontifex faciendum quasi onus nouum iniungit, sed doctrinalem declarationem proponit in materia morum qualificatione Propositionum, circa quod sic claudit: Hanc ergo qualificationem & declaratio

Export TEI

Decretum S. Congregationis.

nem à cunctis tenendam, sequendam, & in praxi obseruandam esse Sanctitas sua declarauit & mandauit sub pœna contra Schismaticos, temerarios, seditiosos, ac de hæresi suspectos, imposita: contrarijs quibuscumque non obstantibus. Vbi licet dicatur, Mandauit, id quidem noui est præcepti nullius adiectio, sed eius expressio, quod ex vi antecedentis inerat: nam ad qualificationem doctrinæ ab Apostolica Sede propositam consequens est obligatio eamdem obseruandi, sicut & reatus pœnæ ibidem explicatæ, schismaticis scilicet, temerarijs, seditiosis, ac de hæresi suspectis debitæ, quorum notæ in Propositionibus, de quibus Decretum egerat, continentur. Ex quibus apparet, etiam si Decretum dictum ad vnum sit directum Antistitem, generalem obligationem inducere, cùm in eo dicatur, A cunctis tenendam &c. Pro quo & in Epi

Export TEI

Epistola SS. Alex. VII.

stola ibi: In Decreto, quod accipies ex vestro Fratre Archiepiscopo Cæsareæ Nuntio nostro contentas, provt in eo qualificatæ leguntur, auctoritate Apostolica declaramus, & declaratas decernimus, ac tales ab omnibus haberi præcipimus. Sic SS. Alexander, cuius Decretum vim rescripti habet, cùm sit responsum Principis faciens ius. Vide num. 183. vbi ex Epistola Cardinalis S. Sixti, circa priuilegij intelligentiam, de quo ibidem, communis est obligatio recognita, & iuxta eam communis etiam praxis subsecuta, vt oportuerit pro Societate Gregorij XIII. voluntatem reddi declaratione eiusdem manifestam. Quid ergo iam dicamus, quando SS. Alexandri VII. voluntatem per propriam ipsius Epistolam adeò exploratam habemus, vt nihil sit, propter quod tergiuersari liceat, licet fortè libeat, sed ab ijs, qui non eo filiali spiritu erga sanctam Sedem sunt affecti, qualem Societas nostra in suis exoptat, fouet, & promouere filijs curat, vtpotè quæ sub eo nata, & sub eo gloriosa est incrementa consecuta? Vtinam & hic labor eidem militet, quem auspicatò finio die 30. Augusti anno 1669. & ætatis 75.

SECTIO XI.