Avendaño: Thesaurus Indicus

268

*AFfirmat D. Michael Ferro Manri

Sententia moderni scriptoris circa approbatum cum limitatione.

que Parte 2. qq. moral. & Vicarialium q. 21. n. 13. vbi postquam asseruit & probauit Religiosum cum limitatione approbatum circa audiendas Confessiones feminarum ob defectum ætatis quadraginta annorum non posse à superiore suo circa id dispensari, sed à solo Episcopo, neque virtute Cruciatæ eligi posse, ac proptereà nullam fore absolutionem, sic addit: Seclusa bona fide pœnitentiæ (corrige pœnitentis) quæ coràm Deo illi prodest. Pro quo & Quæst. 43. in qua inquirit; An sit iteranda Confeßio facta cum Confessario, qui cum falsa licentia Ordinarij excipit aliorum Confeßiones? & Dianæ sententia proposita, qui Tractatu de Sacramentis (Parte inquam. 3.) Resolut. 122. cum alijs, quos citat, affirmatiuam sententiam amplectitur, de confusione ipsum in suis assertis accusat; nam proponit quæstionem de Confessario, qui intelligitur extraordinarius, cùm dicatur. Ex speciali licentia Ordinarij, & posteà resoluit cum Molfesio in Parocho putatiuo, qui est Confessor Ordinarius, in quibus est discrimen, nam prior inualidè absoluit, secus alter: post quæ sic addit nu. 6. Aduertendum est autem quòd licet prædicto Confessori extraordinario non proficiat communis error attenta rei veritate; bona fides tamen pœnitentis eum excusat, qui dum illum defectum ignorat & examinare non valet, cum sua bona fide securus remanet. Ad quod liceat mihi afferre vnum locum in terminis S. Brigittæ Reuelat. lib. 6. Cap. 79. vbi loquendo de quo

Export TEI

S. Brigittæ pro eo Reuelatio.

dam Sacerdote ficto, & non verè Ordinato, in vltimo vitæ spiritu à Deo nostro condemnato, ait ibi: Nunc autem potes quærere, si populus, qui audiebat Missas, & recipiebat Sacramenta non Ordinati, sit damnatus, aut mortaliter peccabat? Respondeo tibi, quòd nequaquàm damnatus est, sed fides audientium saluauit eos, quia credebant eum ab Episcopo ordinatum, & me esse in manibus eius in altari: sic & fides parentum profecit baptizatis ab eo, quia fides ex charitate operum credit digna de Deo, & non erit sine remuneratione, nec fraudabitur à desiderio suo &c. Sic bona fides pœnitentis, qui Sacramentum Pœnitentiæ accipere existimabat à Confessario ficto, non vero, saluabit eum, & non fraudabit à desiderio suo, nec erit sine remuneratione. Sic ille, qui & n. 7. ita scribit: Addit Diana quòd à fortiori, si sciat pœnitens Confessarium priuatum iurisdictione, poterit ab illo petere absolutionem: & credendum est lapsum non fuisse Dianæ, sed impreßionis, quæ scripsit Sciat pro Nesciat: quia tunc benè currit argumentum, nec mala fides ipsi prodesset, sed nocuisset, cùm ex malitia sua commodum reportare nequiuisset, ex Iuris rudimento in Cap. Sedes, cum similibus de Rescriptis. Sic Auctor dictus, circa quæ

Export TEI

269

*Dico Primò. Stante defectu iurisdictio

Export TEI

Assertio 1., id negans.

nis ex quocumque titulo id accidat secundùm diuersas opiniones, de quibus nuper, Deus illum non supplet. Sic habet communis Doctorum sensus iuxta dicta à Nobis citato Thesauri loco: neque oppositum asseruisset citatus scriptor, si Theologos consuluisset, quibus non sine errandi periculo parùm deferendum censuit, vt vidimus Parte 7. n. 155. Neque argui potest ex eo quòd Ecclesia supplere iurisdictionem solet, iuxta receptissimam sententiam, de qua in Additionibus ad Tomum 2. Thesauri n. 96. nam id generale non est, cùm sæpiùs negare contingat, vt ibidem dictum n. 95. & modò de ijs loquimur casibus, in quibus negatio talis inuenitur: quod cùm accidit, nequit dici à Deo conferri, quia id esset contra Christi promissionem sic D. Petrum allocuti: Quodcumque ligaueris super terram, erit ligatum & in cælis. Matth. 16. v. 19. Præterquàm quod Au

Export TEI

Matth. 16. v. 19.

ctoris præfati doctrina etiam applicatur casui, in quo Ecclesia supplere iurisdictionem nequit, quando scilicet non est verus, sed fictus Sacer

Export TEI

Reuelatio explicata.

dos. Neque ex Reuelatione adducta quidquam potest inferri, quod propositæ obstare possit Assertioni: nam quod de Baptismo dicitur, extra dubium est, cùm sit dogma Catholicum quemcumque illius ministrum esse posse: valere autem dicitur parentum fides, non quòd etiamsi deesset, verus non esset Baptismus, sed quia illos ad curandum filijs Baptismum compulit; & ne in illius administratione minister erraret fide viua meruerunt.

Export TEI

270

*Et quidem citato Capite nihil tale ha

Export TEI

Alia eiusdem.

betur, in præcedenti autem, scilicet 73. sic Diuæ loquitur Christus: Iste Pœnitentiarius leprosus est, & sicut auis, quæ vocatur miluus, audax est in minimis, superbus est vt leo, & ideò sicut papilio, qui habet alas latas, & modicum corpus, cadet à minimo vento. Attamen scias quòd absolutio eius, quam facit confitentibus sibi, auctoritate Ecclesiæ ita rata est apud Deum, sicut absolutio iustorum Sacerdotum. Item dic ei sic: Quod concupiscis, habebis, sed non poßidebis; immò congregata tua rapient alij. Qui post hoc obtinuit Archiepiscopatum, & ipso die mortuus est. Hæc ibi, iuxta quæ satis apparet quantùm in cælo auctoritati Ecclesiæ deferatur. In Capite autem 79. id habetur, quod ab Auctore præfato refertur, qui tamen falsò affirmat fictum illum sacerdotem fuisse condemnatum, cum ibi oppositum habeatur, Dei erga ipsum misericordia commendata. Nunc autem obtinuit contritionem. & ideò propter supplicium, quod patitur, & contritionem, appropinquat gratiæ & requiei. Quæ sunt Christi verba. Nulla est autem ibi de absolutione mentio, vnde non bene ab Auctore post adducta ab ipso verba additur &c. cùm nihil aliud in eo supersit Capite. Circa quod & Consaluus Durantus in Notis ad ipsum asserit in eo, quod ad Baptismum attinet textum esse corruptum, & aliqua desiderari. Exponit autem iuxta sensum Catholicum, & ad ea, quæ à Nobis sunt dicta, conformem.

Export TEI

271

*Dico Secundò. In non ficto sacerdote

Export TEI

Assertio 2. Circa remedium Confessionis factæ iurisdictione carenti.

defectus iurisdictionis ex eo suppleri potest, quod à Nobis dictum suprà num. 239. & 240. per confessionem scilicet alicuius venialis in eo, qui bona fide accedat. Per quod satis est à diuina pro| p. 342euidentiaprouidentia successibus huiusmodi consultum: pro eo autem euentu ficti sacerdotis nullum adhibitum speciale remedium, quia rarum est. Credendum tamen neminem tali confessum fraudandum à desiderio suo, quia vel gratia ipsi pro contritione habenda conferetur, vel ita vitæ eius dirigetur cursus, vt talis Confessio vltima non sit, vnde per quamlibet aliam legitimo sacerdoti factam cum ordinaria dispositione, attritione inquam, omnium præcedentium quantumuis grauium peccatorum, etiam reseruatorum, veniam consequetur.

Export TEI

272

*Dico Tertiò. Discrimen à præfato Au

Export TEI

Assertio 3., sine titulo communem errorem non sufficere, qui satis probabiliter teneant.

ctore adductum de Parocho, aut extraordinario Confessario, satis probabile est, iuxta quod & Nos locuti aliàs, pro quo & dati patroni, sicut & pro sententia contraria in citatis Additionibus nu. 97. quia reuera in isto titulus deficit, quem communiter Doctores requirunt conformiter ad l. Barbarius Philippus ff. de Officio Prætor. In eo autem quod de lapsu apud Dianam dictus scriptor affirmat, lapsus profectò ipse, quia error impressionis non est, sed Auctoris aperta mens; sic enim ille: Hinc à fortiori infertur, quòd si pœnitens sciat

Export TEI

Dianæ immeritò lapsũlapsum adscriptum ostenditur.

priuatum esse Confessarium iurisdictione, quod ipse Confessarius ignorat, & communis populus, poterit pœnitens petere ab illo absolutionem, quæ validè conferetur. Locutus fuerat de Confessario cum falsa licentia Confessiones excipiente, & cum Basilio

Export TEI

Basilius Pontius.

Pontio affirmatiuè responderat, etiam deficiente titulo, quod scriptor iste primus in scholas inuexit, & fundatum protulit Lib. 3. de Matrim. Cap. 22. num. 46. ex quo ait à fortiori inferri dicendum idem de Confessario, qui reuerà licentiam habuit, sed reuocatam ignorat, cùm id maiori cum fundamento dici possit, quandoquidem in vno absolutè iurisdictio fuit, & esse etiam credatur ab ipso, dum audit Confessionem: in alio autem neque fuisse, nec esse certum sit, ex quo ille mala operatur fide. Quòd autem is qui confessurus accedit priuatum iurisdictione sciat, non obest quo minùs accedere ad confessionem possit, quia vnius aut alterius notitia non tollit communem errorem, & ita expressè habet Parte 8. Tractat. 1. Resolut. vltima. vers. Tertiò hoc procedit, vbi ex Siluestro. verb. Excommunicatio §. 5. rationem adductam profert, quòd scilicet, communi errori, non particulari scientiæ attenditur. Lieet autem citata Resolut. 122. sententiam Basilij apertè fuerit amplexus sic dicens: & hanc sententiam ego libenter etiam teneo; remeliùs perpensa oppositæ se adhærere vti probabiliori pronuntiat citata Resolut. vltima. vers. & tandem; postquàm pro ea plures & grauissimos scriptores adduxerat, sicut & pro alia nonnullos. Habet ergo illum pro se citatus Manriquius, vnde durities poterit etiam & Ferri molliri, qui confusionem in modo resoluendi immeritò eidem impegit, cùm satis sit ille perspicuus, vt sincerè legenti constabit.

p. 341 SECTIO XXVII.

p. 341
SECTIO XXVII.