*Dico Secundò. Nolentibus Episcopis
præfatæ resolutioni deferre, & censuras iaculantibus, nihil illæ in foro conscientiæ valent
: vnde
id tunc faciendum quod in similibus prudentia
admonet, vt scilicet vitentur scandala, & ijs cessantibus sine scrupulo aliquo sacris operentur.
Quod quidem circa prædicationem non videtur
|
ita fieri posse, cùm sit publica futura. & de prædicatione loquendo, præter auctoritatem, quam
Gregorius XV. sua in Constitutione præbet Episcopis, existimat Dom. Arauxo eam etiam habere in vim Concilij Tridentini Lateranensis Tertij
sub Leone X.
Sessione 11. vbi de hoc extat Decretum, de quo & in Bulla eiusdem Pontificis,
vbi excommunicatio, & interdictio ab officio
prædicationis contra illos in officio eôdem
pręcipitespræcipites decernuntur. Pro quo in
citata Quæst. 30.
n.
12.
& 15. Propter quod etiam censet potuisse
Episcopum cum censuris Religiosum ab officio
prædicationis non solùm pro Ecclesijs suæ diœcesis, sed penitus arcere: qui cùm fuisset prohibitus ob iustam caussam, ne in Ecclesijs Parochialibus, aut etiam in sui Conuentus propria prædicaret, nihilominùs contra Episcopi prohibitionem, & monitorium ipsi notificatum, semel in
Ecclesia sui Ordinis prædicauit. Sed certè ex communicatio illa, sicut & aliæ eiusdem Concilij, val
dè dubiæ sunt, & graues Scriptores affirmant illas non fuisse receptas, in quibus sunt Caietanus,
qui Concilio interfuit, Bertholomæus Carranza,
& Nauarrus, quos adducit P. Suarez
Tomo 5.
in 3.
p. Disput. 22.
Sect. 6.
nu. 8. vbi pœnam prædictam
valde rigorosam esse asserit, & ob in certitudinem
valoris illius, sicut & aliarum Concilij eiusdem,
ipsarum declarationem omittendam iudicauit.
Pro quo & P. Filliucius
Tomo 1.
Tract. 15.
nu.
177. Bonacina
Tomo 3.
Disput. 2.
Quæst. 5.
Puncto 2.
num. 1. & alij passim. Præterquam quòd
non quilibet prædicationis excessus præfatis pœ
nis dignus à Concilio reputatus, sed qui ibidem
expressus, scilicet contra sensum Scripturæ in
Ecclesia receptum pronuntiare, prophetias fundamento carentes vt de tempore Antichristi,
proferre, de Episcopis ac Prælatis alijs, & Superioribus scandalosè detrahere, ac eosdem intemperanter reprehendere. Si ergo caussa illa,
quæ iusta dicitur, ob quam dictus Religiosus
est prædicare prohibitus, aliquid ex prædictis
non habuit, non potuit in vim præfati Concilij Decreti pœnis ab eodem constitutis aggrauari.