Avendaño: Thesaurus Indicus

278

*CArdinalis Lugo in Responsis moralibus

Cardinalis Lugo sententia circa extensionem in Diœcesim facultatis Reliquias celebranti.

Lib. 5. cap. 17. duobus quæsitis Ecclesiæ Palentinæ doctè suo pro more respondet. Primum erat. An possent in tota Diœcesi de sancto illo, cuius corpus aut insignis Reliquia esset in aliqua Ecclesia eiusdem Diœcesis, Officium recitare, & duas circa illud Pontificias concessiones adducit, videlicet S. Pij V. in qua id videtur expressè concedi. Alteram Gregorij XIII. sæpiùs inculcatam, iuxta quam cum distinctione resoluit, in Hispania quidem, si Reliquiæ sint sanctorum naturalium, stare posse priorem illam concessionem; secus si Reliquiæ non sint tales, quod acutè perpensis Gregorij verbis, ita ex vi illorum deduci affirmat, vt subdat oportere attendere ad vsum singulorum locorum, qui ostendit an & quomodo concessio illa in singulis locis acceptata fuerit: sicut etiam considerandum erit, an sacra Congregatio Rituum eiusmodi Gregorij concessionem reuocauerit aliquando etiam pro Hispania; Nam P. Quintanadueñas Tract. 7. Singul. 27. num. 3. affert aliquas Declarationes contrarias dictæ concessioni, nempe in Calagurrit. 1. Septembris 1612. & in Conchensi 12. Mart. 1618. quæ vtique videntur de Ecclesijs Hispaniæ egisse. Censet ergo Decretum S. Congregationis extensionem dictam prohibentis pro Hispania non vrgere, quia de illius priuilegijs nulla in ipso mentio, vnde nec debent abrogata reputari; sed ad reuocationem aliam, si fortè vlla fuerit, id erit referendum.

Export TEI

279

*Circa hæc dictum à Nobis Sect. 7. &

Export TEI

Quomodò dictis Sect. 7 videatur aduersari.

pro certo statuimus Decretum S. Congregationis etiam Hispaniam comprehendere, & specialiter num. 88. asseruimus nullum esse Auctorem, qui extensionem dictam approbarit, quam negant quotquot præsentem agitant quæstionem. Sed esse Cardinalis Lugo pro ea videtur stare, adducens Trullench Lib. 1. in Decalogum Cap. 7. Dub. 14. n. 14. & P. Castrum Palaum Tom. 2. Tra. 7. de Oratione Disp. 2. Puncto 2. n. 10. & Trullench quidem P. Palaum adducens suis verbis loquentem, nihil prætereà de suo confert; cùm tamen Cardinalis Lugo præter nudam illorum assertionem in Bulla Gregorij fundatam, id quod vidimus docta contextus expensione deducat. In Hispania quidem licere extensionem dictam Sanctorum naturalium, secus aliorum: cùm tamen duo illi Scriptores generaliter statuant & quod pro Hispania concessum à duobus Pontificibus, pro tota Ecclesia, nulla alia pro eo adducta ratione, velint esse commune. Quoad hoc ergo illorum nequit auctoritate subsisti: & quod attinet ad loca extra Hispaniam citatum Cardinalem Nobis apertè fauentem habemus.

Export TEI

280

*Iam quod ad Hispaniam attinet, duo

Export TEI

Aliorum Auctoritatem non vrgere, qui commodè explicantur.

rum illorum Scriptorum auctoritas, (si duo verè dicendi sunt) parum vrget: argumentum enim quod multùm probat, nihil probat. Quòd si quidquam eis concedendum est, id tantùm sibi voluisse censendi sunt, quod Cardinalem vidimus voluisse, scilicet ex vi Bullæ extensionem illam stare posse, secus si aliud in contrarium non occurrat, diuersus scilicet illius intellectus, iuxta quem praxis processerit, quem indicant Declarationes illæ S. Congregationis: vt quid enim recursus ad illam, si de potestate ad propagationem festiuitatis stabat aperta concessio? Cum alijs, de quibus dictum citata Sect. 7. Vnde ne

Export TEI

Neque Cardin. Lugo.

que Cardinalis Nobis contrarius censendus est, cum præfatis locutus cautionibus. Neque vero discursus prædicti Cardinalis ita concludens, vt non possit congruo adducto fundamento negari, Arguit ex eo quod Gregorius de Reliquijs tandem statuens ita dicat: Item concedimus quòd quælibet Ecclesia, & Monasterium Hispaniæ habens aliquas Reliquias insignes, puta caput brachium, vel crus alicuius Sancti etiam alienigenæ &c. Quæ quidem ad Sanctos naturales non sunt sicut ad alienigenas arctanda, pro quibus concessio paæcesserat, vt scilicet in Diœcesi possent celebrari, ibi: Vel eorum corpora, seu notabiles Reliquiæ in ea Ecclesia seu Diœcesi requiescunt. Quod certè frustrà concederetur, si iam concessum esset in verbis pręcedentibuspræcedentibus officium pro tota illa Diœcesi. Fatendum ergo est concessionem præcedentem fuisse pro solis Sanctis Hispa

Export TEI

Eius explicatio non efficax ostenditur.

nis. Sic ille discurrit. Atqui dici potest concessionem præcedentem subiecta explicatione fuisse declaratam, & quidem dictio Etiam adiuncta |

p. 75

nomini Alienigenæ id videtur indicare; si enim de Alienigenis tantùm erat sermo, superfluè illa addita, sine qua sensus apertior stabat. Est enim dictio dicta eius conditionis, vt vnum supponat, & aliud magis dubitabile indicet, iuxta dicta Tomo 2. Thesauri. Tit. 12. num. 373. supponat inquam, id est, tamquam magis expressum proponat, de quo pariter statuatur. Cùm ergo Etiam Alienigenæ à Pontifice dicitur, de Naturali expressè statuit, cuius celebrationem ad vnam Ecclesiam aut Monasterium limitat. Neque argui potest ex eo quòd concessio talis non solùm in Hispania, sed generaliter locum habeat, & ita oportere vt amplior pro Hispania sit, ne inutilis habeatur. Nam quando concessio talis pro Hispania à Pontifice emanauit, generalis alia S. Congregationis nullatenus extabat, siquidem Gregoriana anno 1573. die Decembris 30. prodijt: alia verò anno 1602. die 23. Nouembris, vt videri potest apud P. Guyetum Lib. 1. Cap. 9. Quæst. 1. & alios. De quo & nu. 92. In quo tamen speciale illud de exclusione Festi Duplicis non videtur expressum.

Export TEI

281

*Et quidem præfatus ipse Cardinalis non

Export TEI

Neque illam ipse vt certam proponit.

ita certam suam illationem iudicat, vt veluti indubitatam censeat proponendam, vnde sic locutus: Si autem sanctus non sit alienigena, sed Hispanus, credibile est ex vi Bullæ Gregorij XIII. posse fieri in tota Diœcesi, in qua habetur Reliquia insignis Officium saltem Semiduplex. Sic ille: qui dum credibile dicit, non esse prorsus compertam indicat concessionem. Quod autem de semiduplici addit Officio, minimè ad inuerosimilem eorum est trahendum opinationem, de qua. Sect. 16. quia non de Reliquijs, quæ insignes non sunt, sed de insignibus procedit assertio, vt ex verbis adductis manifestum; quas indicat extra Ecclesiam, in qua sunt, saltem posse ritu semiduplici celebrari. Id quod non video quanto sit cum fundamento pronuntiatum. Nam si verè

Export TEI

Neque quod de semiduplici ritu affirmat, admittitur.

licet celebratio, non est cur debeat ritus absolutè concessus omitti, & partem illam gloriæ sanctis, quorum sunt Reliquiæ, detrahi, dum minùs solemniter celebrantur. Nec videtur Episcopus ita posse præcipere: licet P. Palaus, & Trullench circa extensionem celebrationis videantur Epi

Export TEI

Quid circa id possit Episcopus.

scopi præceptum agnoscere, & assertione firmare, dum rogant, an poßit Episcopus instituere vt totus clerus suæ Diœcesis festiuitatem alicuius sancti celebret, cùm iuxta Rubricas Breuiarij Ro

Export TEI

P. Palaus. Trullench.

mani de alio sancto vel Feria celebrandum erat? & respondent affirmatiuè, si sanctus sit Patronus totius Diœcesis, aut illius Naturalis, vel Reliquia illius insignis habeatur: quia id est Gregorij Constitutioni conforme. Vbi quidem quod ad Patronum attinet, constat ex se omnes obligare vi Rubricarum, vnde pro eo non est speciale præceptum geminandum. De Naturalibus non

Export TEI

Quid de Naturalibus.

est obligatoria concessio, & vt pro ea præceptum generale feratur, matura est adhibenda consideratio, & rationes pro eo valde sunt conuenientes occursuræ, ne grauamina, à quibus Pontifex abstinendum censuit, ad libitum imponantur. Quod verò ad ritum, quo celebrandi sunt, attinet, P. Quintanadueñas id tenet, quod vidimus. n. 92. & reiecimus. nu. 93. & 94. Adducit autem singulari 20. n. 3. vsum Ecclesiæ Cordubensis sanctos Naturales ritu semiduplici celebrantis, quem non probat. Et videtur iuxta illum, qui videtur esse probabilis, posse Episcopos alios similem ritum præcipere, cùm in Cathedrali ritus Duplicis teneatur. In quo quidem sua est difficultas: cùm enim stet concessio Pontificia, iuxta quāquam ritus maior licet, non videtur quomodo queat ab Episcopo limitari, vt nuper dicebamus. Quod autẽautem Cordubensis EcclesięEcclesiæ vsus habet, non est ad exemplum trahendũtrahendum, quia ibi statur antiquęantiquæ consuetudini, quæ pro lege habenda. Iam quod ad Reliquias spectat ad Episcopi nōnon spectat potestatem, vt vidimus, vnde pro illis nequit esse præceptum; etsi possit, idem quoad ritum dicendum, nequit enim concessum à Pontifice coarctare. Et hæc quoad Quæsitum illud prius.

Export TEI

282

*Secundò ab eodem Capitulo quæreba

Export TEI

Difficultas circa Reliquiam Capitis S. Cordulæ.

tur an approbandum videretur, quod in sua Ecclesia Palentina die 21. Octobris Officium fieri soleat Duplex SS. Vrsulæ & Sociarum eius, propter Caput vnius ex illis, quod ibi asseruatur, & die sequenti etiam fiat Officium Duplex S. Cordulæ, quæ fuit vna ex sociabus eius, cuius etiam caput ibidem habetur. Et quia responsum dicti Cardinalis conducere videtur ad Reliquiam, quæ in Collegio D. Iacobi extat, vt vidimus, ideo placet illud hoc loco summatim exhibere.

Export TEI

Ait ergo in primis diligenter examinandum

Export TEI

A Cardinali Lugo discussa.

an verè illud sit caput S. Cordulæ, quod esse dicitur Mediolani. Et Cardinalis Baronius in Notis ad diem 22. præfatum videtur approbare historiam translationis sacri Corporis, de qua in vita Alberti Magni p. 2. c. 9. Deinde asserit, quòd si constaret, fieri posset Officium Duplex die 22. quia licet aliqui SS. Martyres iungi in Officio soleant, qui tamen diuersis mortui sunt diebus ob peculiarem coniunctionem: quandoque secus accidit, vt scilicet in Martyrio Socij, in Festis diuidantur, sicut S. Romanus à S. Laurentio, & S. Felicitas à filijs septem. Quod in S. Cordula videtur obseruatum, die sequenti post martyrium S. Vrsulæ & Sociarum in Martyrologio proposita, cuius recitatio pars est Officij sacri: & eo ipso innuitur Festum eius, si aliàs fiat, eodem faciendum die. Sic ex illo.

Export TEI

283

*Et est quidem illud verissimum, vt ni

Export TEI

Quid circa aliam Collegij S. Iacobi.

hil in eo debeat improbari, ex quo & fit Reliquiæ dictæ Collegij S. Iacobi ritè & rectè diem Octobris fuisse assignatum: pro cuius veritate, illius testimonium militat, de quo dictum num. 265. quod cùm viri adeò sublimis auctoritatis sit, quod esset satis superque ad faciendam fidem sufficiens, est etiam eius, qui Coloniæ fuit, vbi S. Virginis singulare martyrium, & vbi eius corpus asseruari affirmat ex fidelibus testimonijs Beyerlinck Tomo 6. Theatri Lit. R. pag. 280. & 281. Quod quidem non ita Palentinis fauere videtur, vbi enim Corpus, ibi & caput, quod corporis est pars præcipua, nisi validum argumentum contrariam suasionem euincat, credendum est asseruari. Quod quidem contra Reliquiam partis alterius minùs principalis nequit intorqueri. Quia vero Festum S. Vrsulæ & Sociarum ad omnes se extendit, non est in eo S. Cordula ab alijs excludenda, sed intentio ad omnes dirigenda, quia non est cur celebratis alijs, ipsa excludatur. Quemadmodum Festum SS. Mauritij |

p. 76

& sociorum Thebæorum ad omnes spectat, etiamsi nonnulli, non sint eodem passi die, & ita in Martyrologio distinctis diebus referuntur, vt SS. Victor & Vrsus die 30. Septembris, & SS. Octauius, Solutor & Aduentor die 20. Nouembris. Notandum autem circa dictam Reliquiam, eam non esse in luculento illo testimonio comprehensam, de quo nuper, videtur autem ab ipso tradita, de quo. n. 266. qui vt diximus, Coloniæ fuerat, & cum magna excellentis illius Officij auctoritate. Cur autem cum alijs memorata non sit, nulla possumus certa coniectura pronuntiare.

DIFFICVLTAS ALIA.