Circa S. Inquisitionis Officium. SECTIO PRIMA.

De Ministro S. Tribunalis turpe aliquid aut infame cuiquam imponente.
IN Clementina 1. de hæreticis §.
Num. 1.
Verùm quia, sic habetur: Episcopo, & Inquisitori prædictis, ac alijs, ad
dicti executionem officij substituendis ab eis, in virtute Sanctæ obedientiæ, & sub interminatione maledictionis æternæ præcipimus, vt sic discretè & promptè contra suspectos vel diffamatos de huiusmodi prauitate procedant, quòd malitiosè, aut fraudulenter tantam labem, siu quòd ipsos in Officio S. Inquisitionis impediat, falsò alicui non imponat. Et inferius. Aut obtentu eodem prauitatem ipsam aut impedimentum Officij sui alicui imponendo, eum super hoc præsumpserint quoquomodo vexare &c. Quam quidem Pontificiam præceptionem adducens Tomo 2. Thesauri Tit. 20. nu. 19. Sic exposui vt id, quod de impeditione officij dicitur, intelligi debeat, quando alicui imponuntur ea, quæ obstare possunt, quo minus Officium tale possit ab eo comparari; vt si opponatur esse de impuro sanguine, aut simile aliquid. Sed certè genuina Pontificis mens alia est, vnde & expositio debet alia eidem conformari, quòd videlicet imponatur cuiquam eum Officiales S. Tribunalis in eorum officio impedisse: pro quo grauissimæ sunt pœnæ à Pontificibus constitutæ, quas innouauit & auxit Pius V. celebri Constitutione, quæ incipit, Si de protegendis, quam exposui in Additionibus Tomo 2. Thesauri num. 196. & seqq. Id autem tenor ipse verborum videtur ritè perpendentibus indicare.
2
*Sed inquiri vlteriùs potest, an qui id, quod
diximus, alicui imposuerit, similem incurrat pœnam. Et videri non inuerosimiliter potest ita esse; quia maius quid est in communi æstimatione impuri sanguinis infamiam pati, quam Ministrum S. Tribunalis in officio violenter impedisse, quod non rarò nobiles quidam aggressi, sed suo periculo: qui tamen pro vitanda infamia impuri sanguinis, non solum cum facultatum dispendio, sed cum vitæ ipsius discrimine, immò & sæpe animæ, decertabunt. Licet autem in pœnalibus non debeat fieri extensio de crimine ad crimen, sicut neque de persona ad personam; id tamen posse stare stante identitate, & multò potiùs, maioritate rationis, graues scriptores affirmant, vt dictum Titulo eodem n. 77. præsertim vbi fidei negotium agitur. Vnde Pontifex contra huiusmodi excessus intentus, id se facere protestatur, Ad Dei
Clement. citata.
gloriam, & augmentum eiusdẽeiusdem fidei §. Propter. Quod vrgeri potest ex eo quod Pontifex in eos etiam sententiam profert, à quibus sub pietatis specie grauantur innoxij: ergo multò magis in eos, qui aperto maleuolentiæ telo innoxios feriunt, dum illis impuritatem sanguinis, aut infame aliud impedimentum imponunt.
3
*Nihilominus dicendum videtur ad præfa
tos, Pontificiam pœnam non extendi, iuxta dicta citato n. 77. & etiam 70. quia iuxta communiorem Doctorum sensum pœnales dispositiones ad eos præcisè, de quibus agunt, sunt coarctandæ, nec odiosæ extensiones faciendæ, pro quo Doctores locis citatis adducti. & Tomo etiam 1. Tit. 3. num. 28. & Tit. 5. n. 10. & 162. & quidem si in casu præsenti talis est admittenda extensio, in alijs multis similiter est idem faciendum, quæ ad idem Tribunal spectant, ex quo multa grauamina communiter non recepta suborientur. Probabile tamen est contrarium, & sic aliquando procedere valde poterit esse conueniens ad maleuolos animos ab huiusmodi diabolicis nocendi artibus deterrendos. Et talem quidem infamiæ impositorem affirmare possumus esse aliquomodo impedientium nomine comprehensum. Cum enim possit S. Tribunal, & quandôq;quandoque velit quempiam ad ministerium aliquod eligere, ab electione impeditur; & eius quidem, qui fortè esset alijs de puritate sanguinis gloriantibus, & benè notis vtilior, quod & de alijs est qualitatibus similiter æstimandum. Expositio ergo præfata non ideò
improbanda est, quòd repugnantem absolutè veritati doctrinam contineat, cùm sit illa verosimilis, sed quia directè litteram non attingit, sitque alia Pontificis mens in terminis ab ipso expressis, de impedientibus scilicet generaliter S. Inquisitionis Ministros suo in officio, vbi Ministri nomine etiam præcipuos ipsos iudices constat comprehendi, siue cum de imponentibus infamem maculam agitur, siue cùm de impeditis.
4
*Pro firmando autem eo, quod diximus, de
extensione aut potiùs inclusione in lege, quando est eadem aut maior ratio, facit, quod de solicitantibus masculos, de quibus non locuti Pontifices, scilicet Paulus IV. Pius IV. Clemens VIII. & Paulus V. sed tantùm de feminis, habet P. Sebastianus Salelles Tomo 1. de materijs Tribunalium
P. Salelles.
S. Inquisitionis, Regula 129. Scilicet in eorum Decretis comprehensos, quidquid nonnulli fuerint ante Constitutionem Gregorij XV. in qua id expressum, probabiliter refragati. Et ita in Tribunalibus S. Inquisitionis, obseruatum, quæ ad Coronam Hispaniæ spectant, probabiliorem sententiam amplexis. Regula enim de non extendenda lege pœnali ita accipienda, vt verum quidem communiter habeat, sed limitanda sit quan|do pro limitatione tenor ipsius legis vrget, aut aliunde illa potest deduci. Sic autem accidit in Constitutione Pij IV. cuius verba sunt: Nos in
Pius IV.
animum inducere nequeuntes, quòd qui de fide Catholica rectè senserint, Sacramentis in Ecclesia institutis abutantur, & illis iniuriam faciant &c. Constat autem maiorem iniuriam fieri Sacramento Pœnitentiæ, si in eo solicitentur masculi, quàm si feminæ, cùm multò maius crimen à solicitantibus committatur. Non sit tamen id verbis expressis propositum ex quadam honestate, quia scandalum est audire, quòd Confessarij solicitent pueros ad nefandum crimen in Sacramento Pœnitentiæ. Et ita quidem citatus scriptor ex P. Sancterello, qui controuersiam dictam alijs copiosius prosecutus: pro quo & videndus Diana Parte 4. Tract. 5. Resolut. 33. & P. Palaus Tomo 1. Tract. 4. Disp. 9. Puncto 2. vt inde id, quod de probabilitate positionis præcedentis est dictum, possit roborari.
Loading...