Avendaño: Thesaurus Indicus

305

*AN sint irregulares disquirunt scripto

Diuersa sententiæ circa Nigrorum irregularitatem.

res aliqui, inter quos Diana Parte 4. Tract. 2. Resolut. 84. vbi adducit Maiolum de Irregularitate Cap. 1. id negantem, & Vgolinum Tractatu de eadem Cap. 50. nu. 4. affirmantem, nisi inter suos, aut si paululum nigri sint. Item Bartholomæum Gauantum absolutè Maioli sententiam amplectentem in Enchiridio Episcoporum. Verb. Irregularitas n. 18. & concludit illam satis sibi videri probabilem: quam & tenet Dom. Quitensis Lib. 3. Tract. 8. Seßione 4. n. 6. vbi ait in his partibus, vbi tot sunt, & eorum aliqui cum honorarijs militiæ Officijs, ducum scilicet &c. horrorem non generare, sed potiùs extitisse Sacerdotes aliquot, qui in populo magnam deuotionem excitarunt.

Export TEI

306

*Dico Primò. In Æthiopiæ prouincijs,

Export TEI

Assertio 1. affirmans in Æthiopia.

vbi fundatæ Ecclesiæ sunt, & res Christiana verosimiliter creditur talibus ministris promouenda, si alia requisita concurrant, proculdubio possunt Æthiopes ordinari. Sic citati, & constat ex certissimis de tali ordinatione notitijs.

Export TEI

Dico Secundò. Si qualitates dictæ suffragen

Export TEI

2. cum peculiaribus circumstantijs.

tur, & id accidat, quod Dom. Quitensis affirmat de populi deuotione ac reuerentia, etiam inter quoscumque Europæos vsque ad summum possunt gradum præfati promoueri. Id constat, quia cùm ratione horroris repellendi veniant, eo cessante, caussa repulsæ cessabit. Et hoc quidem etiam si non paululum, sed eximiè nigri sint, quia ratione coloris nullibi apud Sacros Canones videntur exclusi. Et colorem nigrum suam habere præstantiam probat Cassanæus in Catalogo Gloriæ mundi Parte 1. Conclus. 17. & 66. Pro quo & P. Mendoza in Viridario Lib. 4. nu. 155.

Export TEI

307

*Dico Tertio. In his regnis moraliter lo

Export TEI

3. regulariter negans in his partibus.

quendo Æthiopes sunt irregulares in ordine ad Sacros gradus. Id probo, quia vix esse poterit aliquis, in quo requisita pro illis reperiantur: ipsis enim non patent Scholæ Grammaticæ, & aliarum facultatum, ad quas si accedant, cum irrisione expelluntur, & proculdubiò sacer Ordo vilesceret, vnde & vt quispiam debitum honorem Ordini sacro consequeretur, facere deberet miracula. Insuper Episcopus erit nullus, qui de eorum Ordinatione velit audire tractatum. Quòd si eorum aliqui tales inuenti sunt, quales citatus testatur Antistes, illi non in his ordinati regnis, sed aliunde venientes beneuolum hospitium repererunt. Neque ex militaribus Officijs argui licet: quanta enim inter illa & Sacra, de quibus agimus, sit disparitas, nemo est qui valeat ignorare.

Export TEI

308

*Dico Quartò. Circa Tonsuram id posset

Export TEI

4. Tonsuram indulgans.

admitti, quod de Indis à nobis dictum in Thesauro Tomo 2. Tit. 12. nu. 368. & quidem Æthiopes in conseruanda fide Indis constantiores sunt, vt experientia docuit, & quamplures ætate prouecta eximiæ probitatis exemplo commendati.

Export TEI

Dico Quintò. Quoad Minores Ordines, licet

Export TEI

5. negans quatuor Minores.

absolutè repugnantia non appareat, non videtur vlla conuenientiæ ratio vt illos conferendos asseramus. Necessitas enim nulla est, neque vero etiam vtilitas, cùm aliàs inueniri in illis quoad peritiam mentalem nequeant, regulariter loquendo, quæ Sacri Canones, & Tridentini præsertim exigunt, dum arcentur ab Scholis: & pro honoranda alicuius probata virtute Tonsura sufficiat, si contingat etiam esse cantorem, aut choro idoneum musicis instrumentis; multi enim tales, qui & in Religionibus oblatorum nomine Deo seruiunt. Et quidem Ceroferarij ministerium in Ecclesia obire non poterunt, quia cùm pro illo Hispani adolescentes adsint, nullus eorum erit, qui tali cum socio velit publicè ministrare.

Export TEI

309

*Dico Sextò. Si contingat ex dictis ali

Export TEI

Priuilegijs communibus Sacerdotes gauisuros.

quem ad Sacerdotium prouehi, non ideò priuilegijs communibus eorum congeneribus debent priuati existimari, quia non est vrgens pro eo fundamentum. Si enim aliquod, illud certè, videri in illis cessare rationem concessionis, quandoquidem tales iudicantur, vt maximè Christianis inter Europæos non solùm æquentur, sed etiam præferantur, vt ex Sacerdotij culmine videtur manifestum. Atqui hoc non obstat, vt constat ex dictis Titulo 19. n. 68. vbi ostendimus, vt priuilegium perseueret sufficere caussam motiuam aliqualiter perseuerare, quod in casu præsenti videre licet; perstat enim recens conuersio nationis, |

p. 167

cum natiua illius ad commoda naturæ inclinatione, virtute robusta superanda, quod dum ab aliquo præstatur, non ideò est benigna Ecclesiæ indulgentia priuandus, cùm potiùs debeat ipsi ea de caussa benigniùs indulgeri. Et cùm Indorum priuilegijs gaudere Æthiopes à nobis in Thesauro probatum sit citato Tit. 12. num. 129. eorum vsus etiam eis erit licitus, neque Bulla Cruciata circa ea, quæ ad ieiunia spectantia in illa conceduntur, egebunt, aut in ordine ad absolutionem à reseruatis, de quibus & alijs in citato Titulo ex professo disputatum.

SECTIO XXI.